Marie in het ziekenhuis...

Ik zal even vertellen wat er aan de hand is he;
Vrijdag maakte Marie dus nog steeds hoge koorts 40,6°C (was al een week aan de gang, maar begon met lichtere koorts)
alleen als ze koortswerend middel kreeg zakte hij een beetje, maar dan nog niet onder de 38°C!
Bovendien begon ze op alles te braken.
De huisarts dacht aan een blaasontsteking dus startte AB.
Maar de AB siroop hield ze dus niet binnen, eten wou ze niet, papje niet, zelfs water braakte ze allemaal terug uit.
Dus ik heb dan direct naar de ka gebeld en anderhalf uur later nog een afspraak gekregen.
En ja, die zei direct om haar ineens op te nemen.
(toen had ik wel ff ne krop in men keel)
Ze moest zoizo aan de baxter om vocht, ze hebben dan bloed genomen voor te onderzoeken.
En ze wilden ook urine sonderen om die te onderzoeken.
Maar blijkbaar waren haar schaamlipjes nog wat aan mekaar verkleefd waardoor ze de ingang niet vonden.
Ze hebben der dan aan zitten trekken om die lipjes zo wat van mekaar los te ‘scheuren’, onder hevig gewring en geween van marie natuurlijk...
Echt man, da bloedde zelfs een beetje, en dan nog lukte het niet!
Dus hebben ze haar maar zon zakje aangehongen om urine op te vangen.
Zo, en we mochten naar de kamer.
Daar zat ik dan! (en nog)
Ik heb ervoor gekozen om snachts bij haar te blijven slapen, want vind het zo zielig om haar achter te laten, da kan ik niet over men hart krijgen.
Ze heeft zoiszo al bang van vreemde gezichten de laatste tijd.



In haar bloed was dus duidelijk te zien dat ze aant vechten is tegen een zware infectie, haar crp staat zeer hoog oa (voor diegenen die wat in de medische sector zitten, zullen dit wel kennen) en de rest van haar waardes zijn ook allemaal gestoord. Witte bloedcellen, natrium, kalium, ...

Enfin, ze was dus ook lichtjes aant deshydrateren doordat ze zo weinig binnenhield, en effectief, dien baxter met vocht alleen al deed haar echt deugd, da was echt te merken!

Maar de koorts bleef...
Na de urine opgevangen te hebben, zijn ze dan gestart met een breedspectrum Antibiotica (Cefotaxim) via de baxter om de 8 uur krijgt ze dat.
En nu begint die precies wel zen werk te doen!
Haar koorts is al een paar uren weggebleven zonder koortswerend middel! Hoera!

Haar urine was dus niet te spectaculair, ze hebben intussen ook een foto van haar thorax genomen, en de longen zijn ook ok.
Dus de vraag zal zijn of ze het nog gaan vinden, waar de infectie juist plaatsvindt/vond.
Maar tbelangrijkste is dat de AB zen werk toch blijkt te doen!




Nu gaan ze straks of morgen terug bloed nemen om te zien of de AB effectief effect heeft op haar bloedwaarden, zoja, is dat alleen maar positief natuurlijk.

Zo neen, moeten er nog bijkomende onderzoeken gebeuren...
Dus nog altijd wat afwachten, maar ik heb er eigenlijk wel een goed oog in, heb toch de indruk dat de AB aant werk is!
Ze slaapt nu mooi (wat een ware marteling is om hier in dat ziekenhuisbedje met al dat lawaai haren draai te vinden), ze eet toch ongeveer steeds de helft van haar eten op en belangrijker, het blijft binnen ook! Koorts lijkt weg te zijn, er zit meer leven in, …

Diezelfde vrijdag belden ze dan ook nog van de buitenschoolse opvang dat wannes koorts had en was aant bibberen of ik hem eventueel kon komen halen.
Kheb dien dan natuurlijk meegepakt naar de ka, en die luisterde aan zen longen en zie direct: oei oei, das een zware bronchite dat hij aant doen is! Hij moet dus 3x per dag aerosolen, en AB nemen, over een week moeten we op controle en als het dan niet beter is moet hij naar de kiné.

Alle, daar zaten we dus met 2 zieke kids!

Ik blijf slapen bij Marie in het ziekenhuis en Sven staat met de lates, en kan onmogelijk verlof pakken want ze zijn al onderbemand.
Dus zit Wannes nu bij de Bomma en Bompa, en kan ik dat ziek ventje niet eens zelf verzorgen.. Vind het wel een lastige situatie, maar kom, kan me niet in 2 snijden he!