Labels

Wannes (49) Marie (33) mijlpalen (20) feest (14) familie (12) fun (12) Naaisels (11) Hobby (10) uitstapjes (10) zwanger (9) medische toestanden (7) Zomer (6) receptjes (6) school (6) vakantie (5) beter nieuws (4) Lente (3) herfst (3) kerst (3) show (3) 1 september (2) bevallingsverhaal (2) reisjes (2) sneeuw (2) Sint (1) Winter (1) slechter nieuws (1) verjaardag (1)

zondag 13 maart 2011

Ze krijgt terug praat



Marie is terug in haar oude doen zoals u ziet (en nog steeds koortsvrij), en als morgen de bloedwaarden ook nog genormaliseerd zijn, en de echo van de niertjes is ok, én ze wil siroop innemen vanaf dan, mogen we wss naar huis!
Duimen dus!!!

zaterdag 12 maart 2011

Marie in het ziekenhuis...


Ik zal even vertellen wat er aan de hand is he;
Vrijdag maakte Marie dus nog steeds hoge koorts 40,6°C (was al een week aan de gang, maar begon met lichtere koorts)
alleen als ze koortswerend middel kreeg zakte hij een beetje, maar dan nog niet onder de 38°C!
Bovendien begon ze op alles te braken.
De huisarts dacht aan een blaasontsteking dus startte AB.
Maar de AB siroop hield ze dus niet binnen, eten wou ze niet, papje niet, zelfs water braakte ze allemaal terug uit.
Dus ik heb dan direct naar de ka gebeld en anderhalf uur later nog een afspraak gekregen.
En ja, die zei direct om haar ineens op te nemen.
(toen had ik wel ff ne krop in men keel)
Ze moest zoizo aan de baxter om vocht, ze hebben dan bloed genomen voor te onderzoeken.
En ze wilden ook urine sonderen om die te onderzoeken.
Maar blijkbaar waren haar schaamlipjes nog wat aan mekaar verkleefd waardoor ze de ingang niet vonden.
Ze hebben der dan aan zitten trekken om die lipjes zo wat van mekaar los te ‘scheuren’, onder hevig gewring en geween van marie natuurlijk...
Echt man, da bloedde zelfs een beetje, en dan nog lukte het niet!
Dus hebben ze haar maar zon zakje aangehongen om urine op te vangen.
Zo, en we mochten naar de kamer.
Daar zat ik dan! (en nog)
Ik heb ervoor gekozen om snachts bij haar te blijven slapen, want vind het zo zielig om haar achter te laten, da kan ik niet over men hart krijgen.
Ze heeft zoiszo al bang van vreemde gezichten de laatste tijd.



In haar bloed was dus duidelijk te zien dat ze aant vechten is tegen een zware infectie, haar crp staat zeer hoog oa (voor diegenen die wat in de medische sector zitten, zullen dit wel kennen) en de rest van haar waardes zijn ook allemaal gestoord. Witte bloedcellen, natrium, kalium, ...

Enfin, ze was dus ook lichtjes aant deshydrateren doordat ze zo weinig binnenhield, en effectief, dien baxter met vocht alleen al deed haar echt deugd, da was echt te merken!

Maar de koorts bleef...
Na de urine opgevangen te hebben, zijn ze dan gestart met een breedspectrum Antibiotica (Cefotaxim) via de baxter om de 8 uur krijgt ze dat.
En nu begint die precies wel zen werk te doen!
Haar koorts is al een paar uren weggebleven zonder koortswerend middel! Hoera!

Haar urine was dus niet te spectaculair, ze hebben intussen ook een foto van haar thorax genomen, en de longen zijn ook ok.
Dus de vraag zal zijn of ze het nog gaan vinden, waar de infectie juist plaatsvindt/vond.
Maar tbelangrijkste is dat de AB zen werk toch blijkt te doen!




Nu gaan ze straks of morgen terug bloed nemen om te zien of de AB effectief effect heeft op haar bloedwaarden, zoja, is dat alleen maar positief natuurlijk.

Zo neen, moeten er nog bijkomende onderzoeken gebeuren...
Dus nog altijd wat afwachten, maar ik heb er eigenlijk wel een goed oog in, heb toch de indruk dat de AB aant werk is!
Ze slaapt nu mooi (wat een ware marteling is om hier in dat ziekenhuisbedje met al dat lawaai haren draai te vinden), ze eet toch ongeveer steeds de helft van haar eten op en belangrijker, het blijft binnen ook! Koorts lijkt weg te zijn, er zit meer leven in, …

Diezelfde vrijdag belden ze dan ook nog van de buitenschoolse opvang dat wannes koorts had en was aant bibberen of ik hem eventueel kon komen halen.
Kheb dien dan natuurlijk meegepakt naar de ka, en die luisterde aan zen longen en zie direct: oei oei, das een zware bronchite dat hij aant doen is! Hij moet dus 3x per dag aerosolen, en AB nemen, over een week moeten we op controle en als het dan niet beter is moet hij naar de kiné.

Alle, daar zaten we dus met 2 zieke kids!

Ik blijf slapen bij Marie in het ziekenhuis en Sven staat met de lates, en kan onmogelijk verlof pakken want ze zijn al onderbemand.
Dus zit Wannes nu bij de Bomma en Bompa, en kan ik dat ziek ventje niet eens zelf verzorgen.. Vind het wel een lastige situatie, maar kom, kan me niet in 2 snijden he!

zondag 6 maart 2011

Véél te lang geleden...

.... en daarom, voordat jullie niet meer weten hoe ze eruit zien, 2 recente fotootjes van onze kadeekes:


Allesgaat hier zen gangetje voor de rest.
Marie heeft periodes van zeer lastige nachten!
Tis vaak dawe 8-9 x per nacht moeten opstaan om madam haren tut te gaan geven ofzo.

Maar ze is zo lief he, en snoeten dat die kan trekken ni normaal!
Enkele feiten opgesomd:

-Soms staat ze al volledig los, zelfstandig, zonder zich vast te houden, maar als ze dat dan merkt, laat ze zich weer vallen op haar poep.
Maar met houvast doet ze niet liever dan alle meubels af te lopen, of aan de hand te lopen.

-Haar tut zelf terug in haar mondje steken kan ze ook al goed.
(buiten 'snachts dan??)

-Ze heeft intussen 2 tandjes, onderaan.

-Ze heeft sinds kort een super grappige lach verzonnen, en vanwaar ze die heeft gevonden, geen idee, maar tis wel aanstekelijk :D

-Ze zegt veel Papapapapa, maar Mama ??? dat voorlopig niet meer. Wel Wawawa, Bababa, tongetje klakken, ...


Wannes is ook nog steeds een flinke kleuter!

-Overlaatst was hij Dokter Wannes Vingerhoets in de klas met Carnaval, fier als ne gieter, met mama haar labo jas, mondmaskertje, spuiten, handschoenen, stethoscoop rond zijn nekje, en zelfs een baxter op zak (met grenadine in).

-Een tijdje terug is hij ook goed ziek geweest, hij had een mycoplasma-besmetting in zen oor, waardoor hij een trommelvliesontsteking had (myringitis), waarbij er allemaal blaasjes op kwamen te staan die af en toe sprongen.... Uiterst pijnlijk volgens de kinderarts, en niet veel voorkomend.
Hij moest een specifieke siroop hiervoor nemen, Zitromax.
Hielp wel goed.
Al goed, want hij had hoge koorts en deed niets anders dan slapen, zelfs overdag, wat niet van zen gewoontes is!
Dus moesten we bloed laten trekken, maar amai, dat was ook geen lachertje!
Op het labo vonden ze zen aders niet dirrect dus doorgestuurd naar de pediatrie.
Daar hebben ze hem met 2 stevig moeten vasthouden e, hebben ze weer veel moeite moeten doen om een bruikbare ader te vinden. 4 keer op verschillende plaatsten moeten prikken, ocharm het ventje!
Maar twas voor zijn eigen goed natuurlijk.
In alle geval hij is nu terug volledig de oude! (met streken erbij natuurlijk)

-Hij kan ongeloofelijk slecht delen met zijn zus! ALLES pakt hij af, om zot van te worden echt...
Maar vaak zitten ze ook super hard met mekaar te schateren, en achter elkaar aanlopen en al, gewelidg om te zien!

-En over 2 weken wordt hij al 3 jaar!! Man man man....